Sıkıntının sonu ..

Konu: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 7:47 pm

Her zamanki gibiydim , stresli ve sinirli . Profesörler tarafından hep suçlanırken bi' ölüm yiyen olduğumun bir kaç kişi tarafından bilinmesi beni biraz sinirlendiriyordu ve en sonunda aşırı sinirlendim . Güzel ve sessiz bir yere ihtiacım vardı , Pavet Coutyard'dan çıktım ve köprüden geçtim , geçerken denizin o sessizliği ve küçük dalgaları izledim . İnsana tamamen huzur veriyordu deniz , neden bilmiyorum ama denizi görünce tüm sinirim gidiyordu bi' anda . Göl kenarına doğru elimde bir eski kağıt parçası ile yürüdüm . Yolda karşılaştıklarıım beni güldürmüştü , küçük Gryfinndor'lular kendilerini kahraman sanıyordu . Bu çok komikti , asalarını almış yapamayacağı büyüleri yapmaya çalışıyorlardı . Hogwarts'ı pek sevmiyordum , birine lanet uygulayamıyordum , asla özgür değildim . Bu okulu bitirmeme az kalmıştı ve bu beni sevindiriyordu , artık özgür olacaktım . Bu çeşit düşüncelerle yürüyordum . Gölü görür görmez , ellerimi cebimden çıkardım ve elimi banka koydum kafamı hafifçe göle çevirdim ve belki de dünyanın en harika şeyine bakıyor gibi hissettim kendimi . Ağır adımlarla banka doğru yaklaştım ve oturdum . Ellerimi iki yana açıp , bir bacağımı diğerinin üstüne attım . Çok güzel bir tabloydu ,her ne kadar kötü bi' yüreğe sahip olsamda benim de bu olaya ihtiacım vardı . Elizabeth'le yaşadığım olayı hatırladım . Tam burda geçmişti olay , hatırladıkça gülesim geliyor . Banka oturmuş rahat gözüküyordum , elimi ödev listesine götürdüm ve onu okumaya başladım ve canım sıkılmaya başlamıştı ödevleri okuyunca . Ortam güzelken bi' anda yağmur atıştırırken , on dakika sonra sağnak yağışa dönüştü . Herkes şatoya doğru koşarken benim canım sıkılmıştı ve tam bankdam kalkmaya hazırlanıyordum ki .. Grydinndor'lu bir kız gördüm . Tamam Gryfinndor'luydu ama oldukça güzel bir kızdı , ağacın altına girmiş ve elindeki kağıda bakıyordu . Beni büyüleyen kıza adeta aşık olmuştum ve da ha fazla dayanamadım , kızın yanına gittim . Ağacın altına girdiğimde aklımdan geçirdiğim tek şey " O bir Gryfinndor'lu , aydınlık olmalı .Eminim beni sevmemiştir ve dışlayacaktır ama Seth , hadi güçlü ol ! " Yanına doğru hafifçe yaklaştım ve konuşmaya çalıştım . " Me .. meraba , be .. ben Seth . Se-senin adın ne ac-acaba ? Soğuktan değil , heyecandan ve utancımdan titriyordum ..

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 8:06 pm

Yağmur, sessizlik, huzur ve göl… En sevdiğim dörtlüyle beraberdim her zamanki gibi. Yalnız başıma oturmuş elimde tuttuğum boş kağıda dalgın dalgın bakıyordum. Binamdaki gerizekalılar şatoya kaçarken ben burada sırılsıklam oluncaya kadar oturmayı tercih ediyordum. Zaten onlarla anlaşamıyordum.

“Seçmen Şapka’nın kötü gününe gelmiş olmalıyım.” Diye söylendim kendi kendime. Slytherin olmalıydım ben babam gibi. Annem değildim ki ben onun gibi aydınlık olayım. Annemi düşünmek sinirimi bozuyordu. Derin bir iç çektim ve gözlerimi göle diktim. Rahatlıyordum dalgaları izlerken. Hiçbir zaman tamamen huzurlu olduğumu söyleyemem ama yine de rahatlıyordum. Gözlerimi tam kapamışken birinin bana yaklaştığını duydum. Ve sesini…

" Me .. meraba , be .. ben Seth . Se-senin adın ne ac-acaba ?” Yüzümü yanımdaki çocuğa döndüğümde ister istemez gülümsediğimi fark ettim. Uzun zamandır ilk defa gülümsüyordum. Baştan aşağı süzdüm onu. Slytherin’di. Olmam gereken bina…

“Androméda.” Dedim soğuk bir sesle. Elimde değildi, herkese karşı soğuktum. Özellikle yeni tanıştığım birine karşı. Ayakta dikilmiş bana derin gözlerle bakıyordu. “Sen de şu yağmurdan kaçan salaklardan değilsen gel otur.” Dedim ve biraz sola kaydım…

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 8:18 pm

İçimdeki duygular karmakarışık olmuştu o an . Kızıl saçlı , Grfinndor'lu kıza sorduğum soruya cevap bekliyordum ve büyük ihtimalle beni dışlayacaktı , çünkü o Gryfinndor ve ben Slyhterin'dim . Bana göre imkansız aşk gibi geliyordu . Yüzüne baktım ve bana soğuk bir sesle karşılık verdi " Androméda ! " . Vay canına ! Bana gülüyorduk , bi' Gryfinndor'lu bana ilk kez böyle davranmıştı . Yağurun şiddeti hafiflemeye başlamış ve sesi azalıyordu . Derin derin ona baktım ve hiç beklemediğm bir anda bana seslendi " Eğer sende yağmurdan kaçan salaklardan değilsen , gel otur . " Bu sözü bitirdiğinde ben biraz şaşırmıştım çünki kaçanların hepsi Gryfinndor'du ! Gryfinndor'lulara " Salak ! " Demesi ve beni dışlamaması bana cesaret kazandırdı ve yağmurun sesi artmaya başladı tekrar , Androméda'nın sola kaydığını görünce tekrar o rahat halimi aldım ve oturdum yanına . Cevabının " Tabiikide ! " olduğunu bildiğim soruyu sordum . " Sen aydınlıkmısın ? "

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 8:26 pm

Seth yanıma oturdu ve hiç beklemediğim bir soru sordu.

" Sen aydınlık mısın ? " Kaşlarımı şaşkınlıkla kaldırdım önce. Direk bunu sorması garibime gitmişti. Yüzümü buruşturdum. Neden sorduğunuysa daha sonra anlamıştım. Gryffindor olduğum için direk olarak aydınlık olduğumu düşünmüştü.

“Ben diğerleri gibi ‘salak’ değilim. Babam bir ölüm yiyen.” Son cümlemi fısıltıyla söylemiştim. Babamı özlemiştim. Ama onu düşünerek kendimi öldüremezdim. Seth’in şaşkınlıkla bana bakan gözlerine bakıp bir kez daha gülümsedim. Bu çocuk beni değiştireceğe benziyordu. Umarım bu düşündüklerim olmazdı…

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 8:35 pm

Sorumu sorduğumda biraz şaşırmıştı , kaşlarını kaldırdı ve biraz düşündü sonra bana anlamış bir ifadeyle baktı ve cevap verdi " Ben diğerleri gibi 'salak' değilim . " Hafifçe eğildi ve fısıldayarak " Babam bir ölüm yiyen . " Bunu duyduğumda şaşırmıştım ve içimde adeta havai fişekler patlıyordu . Gözlerime bakıp gülümsedi ve ben hâlâ şaşkındım . Kendimi toparlayıp tekrar o rahat tavrımı aldım ve Androméda'ya doğru eğildim . " Sana bi' şey söyleyeceğim ama bunu kimseye söyleme .. Bende bir ölüm yiyenim . " Sözümü bitirince oldukça şaşırmış görünüyordu ve ben parmağımı ağzıma götürüp " Şşşt , kimse duymasın . Bu aramızda kalsın . " . İlk kez bir Gryfinndor'luya bu kadar yaklaşmıştım ve bir soru da ha sordum " Sen hep buralardamısın ? " Bu soruyu sormama mantıksız ve yersizdi sanırım Androméda'nın konuşmsı da ha başlamadan ben devam ettim . " Ve neden Gryfinndor'dasın ? "

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Salı Nis. 20, 2010 8:44 pm

" Sen hep buralarda mısın ? " Ne demek istediğini anlamamıştım. Bir soru daha sordu. " Ve neden Gryfinndor'dasın ? " Ona anlatmalı mıydım bilmiyordum. Bana karşı gerçekten büyük bir sırrını söylemişti ve bu bana güvendiğini gösteriyordu. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi gözlerinden ayırarak göle baktım. Sonra sorularına cevap vermeye başladım.

“ Öncelikle evet, genelde buralarda olurum. Ya da bahçede olurum. Gryffindor olmama gelince… Bunu anlatmalı mıyım bilmiyorum. Her zaman sinirim bozulur bunlar anlatırken.” Derin bir iç çektim ve tekrar ona döndüm. “Babam Slytherin’den mezun ama annem… O Gryffindor mezunuymuş. Babam her zaman ona benzediğimi söylese de buna inanmak istemiyorum. Çünkü benim yüzümden ölen birine benzemek istemiyorum…” Göz pınarımdan yanaklarıma doğru süzülen iki damla yaşı sildim ve Seth’e baktım. Bakışlarına bir anlam veremiyordum…

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 12:29 pm

Sorduğum ilk soru onda hiçbir duygusal olay yaratmamıştı ama ikinc sorduğum soruda biraz duygulandı sanki , derin bir iç çekip gözlerini gözlerimden ayırıp denize bakmaya karar verdi , onu öok kırmıştım sanırım bu sorunun kişisel bi' nedeni olabilirdi . Kendime "Keşke sormasaydım ! " deyip duruyordum ve kızıyordum da kendime . Karanlık olan birinin Gryfinndor ve ya Hufflepuff olmasının tabii ki de kişisel bir nedeni vardı . Ona tam " Eğer kişisel ve ya aileden bir nedeni varsa söylemeyebilirsin . " diyecektim ki .. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladı “ Öncelikle evet, genelde buralarda
olurum. Ya da bahçede olurum. Gryffindor olmama gelince… Bunu anlatmalı
mıyım bilmiyorum. Her zaman sinirim bozulur bunlar anlatırken.” Düşündüğüm ve korktuğum olay oldu . Kişiseldi ve anlatmak istemiyordu belli ki ben tam konuşmaya başlayacaktım ki derin bir iç çekti ve gözlerini gölden ayırp bana baktı tekrar , konuşmaya başladı Androméda “Babam Slytherin’den mezun ama
annem… O Gryffindor mezunuymuş. Babam her zaman ona benzediğimi söylese
de buna inanmak istemiyorum. Çünkü benim yüzümden ölen birine benzemek
istemiyorum…” Sonra az da olsa ağlamaya başlamıştı , gözünden akan iki damla yaşı sildi ve bana baktı . Ben de yere bakıyordum , diyecek bir söz bulamıyordum ve konuşmaya başladım . " Kendini bu kadar üzme , annen senin yüzünden ölmüş ma o büyük bir fedakârlık yapmış . Sırf o aydınlık diye ondan nefret ediyorsun , yanlış tarafı seçmiş olan bir kişiden bu kadar nefret etme çünki o senin annen ve sadece yanlış seçimi yapmış .. " Benim de bir hikayem vardı ama ona anlatsamıydım bilmiyordum , eğer anlatırsam da ha da duygulanacaktı ben konuşmama devam ettim . " Benim de seninkine benzer bi' hikayem var ama üzülene gerek yok , insanlar yanlış seçimi yapabilir , annen gibi ." Bu sözümü bitirdiğimde ona gülümsedim ve onun da gülümsemesini istiyordum , tek isteğimdi o anda . Yağmur hızını yavaş yavaş azaltırken ben onun gözlerine bakıyordum ..

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 12:58 pm

" Benim de seninkine benzer bi' hikayem var ama üzülene gerek yok , insanlar yanlış seçimi yapabilir , annen gibi ." Ne olduğunu merak etmiştim ama sormaya çekiniyordum. Şu anda ona annesinde nefret eden mızmız bir "bebek" gibi görünüyor olmalıydım. Derin bir iç çektim ve merakıma yenik düşerek sordum.
" Şey... Özel değilse anlatabilirsin, dinlerim. Anlatmak istemezsen de anlarım. Annemle olan 'durumumu' ben de kimseye anlatmıyorum..." Sustum ve bir süre boş boş yüzüne baktım. Tipik şizofrendim ben. Sağım solum hiçbir zaman belli olmazdı. Belki bi' gün gelecekti ve ben Seth'in anlattığı herşeyi bütün okula söyleyecektim belki de. Ama bilincim yerinde olduğu sürece sırrı benle güvendeydi. Ona hastalığımdan söz etmeli miydim bilmiyorum ama bilmesinde yarar vardı. Tam bir şey söyleyecekken lafını hızla kestim. "Ben şizofreniyim..."

Out: Kesinlikle saçmaladım biliyorum ama acelem var çıkmak zorundayım birazdan...

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 5:31 pm

"Şey... Özel değilse anlatabilirsin, dinlerim. Anlatmak istemezsen de anlarım. Annemle olan 'durumumu' ben de kimseye anlatmıyorum..." Bu sözünü bitirdiğinde yağmuyrun dindiğini ve öğrencilerin dışarı çıkmakta olduğunu gördüm . Ortamı bozuyordu ve bu sırrın herkesin duymasını istemiyordum . Yüzüme boş boş baktı ve ben konuşmaya başladım " Herkes dışarıya çıkıyor artık , sana da ha sonra anlatırım , hem herkesin duymaması gerekli . Unutma bu bi' sır . " Sözümü bitirdiğimde rahat tavrımı aldım ve gökyüzüne baktım , yağmurdan sonra çıkan o gökkuşağı büyülüyordu herkesi . Küçük çocuklar dışarı çıkıp ona bakıyordu , ben ise bu olaydan memnun değildim . Ona olan aşkımı söylemeyecektim artık . Başka zamana kaldı sanırsam diye düşünürken , okulda büyü yapmanın yasak olduğunu biliyordum ama bunu yapmak zorundaydım , kimsenin görmediği bi' anda elimi asama götürdüm yavaşca , elimi ağacın arkasına götürdüm ve güneşe tuttum " Avofirs " dedim kısık bi' sesle ve her yeri kargalar doldurdu , herkes kargalardan kaçıp göl kenarından uzaklaştı ve içeriye kaçarken ben kargaları geri yolladım ve tekrar o ortamı yakalamıştım , ona itiraf etmeliydim . Cesaretimi topladım ve gözlerine bakım . " Androméda , sana bi' şey da ha söyleyeceğim ama bu diğerlerinden çok farklı .. Ben...Ben.." Meraklandığını görüyordum ve konuya biraz da ha hızlı girmeye karar verdim . " Androméda ben seni seviyorum ! " Oldukça şaşırmış ve utanmış görünüyordu acaba onunda bana karşı hisleri mi vardı ? Sözüme devam ettim " Benimle çıkarmısın ? "

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 5:56 pm

Utançtan yerin dibine girmek istemek böyle bir duygu olmalıydı. Kelimenin tam anlamıyla kıpkırmızı kesilmiştim. Daha yeni tanıştığım biriyle nasıl çıkabilirdim ki? Bir süre cevap vermeden sadece gözlerimi yere diktim. Benden bir cevap beklediğini biliyordum ama dilim tutulmuştu. Kelimeler boğazımda düğümlenmişti resmen. Ayağa kalktım ve ona bakmamaya çalışarak cevap verdim.
"Şey, ben... Seth bilmiyorum, daha yeni tanıştık ve seni henüz tanımıyorum bile. Çok erken, üzgünüm..." dedim suçlu bir sesle. Ve tam yanından uzaklaşırken...

Spoiler:

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 8:09 pm

Çok mu erkendi ? Hızlı mı davranmıştım acaba ? Bi' anlı kheyecanla ağzımdan kaçırmıştım , yapmamalıydım diyedüşünüyordum ki cevap geldi . "Şey, ben... Seth bilmiyorum, daha yeni tanıştık ve seni henüz tanımıyorum bile. Çok erken, üzgünüm..." Sanırım bu bi' karşılıksız aşktı . Bana bakmamaya çalışıyordu . Ayağa kaltı ve uzaklaşıyordu benden ve beni tekrar yanlızlığım ve karanlığım ile baş başa bırakıyordu . Tam giderken ona seslendim " En azından arkadaş olabiliriz değil mi ? " Sözü bitirince çıkan gökkuşağına baktım , sanırım hep böyle kalacaktım .

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Çarş. Nis. 21, 2010 8:37 pm

" En azından arkadaş olabiliriz değil mi ? " Sözleri beni üzmüştü. İlk defa birinin bana "bu" şekilde baktığını görüyordum. Yine de çok erkendi. İçten bir şekilde bir kez daha gülümsedim.
"Tabi." dedim. Sesimdeki samimiyete ben bile şaşırıyordum. Beni değiştirecek birinin var olabileceği aklıma gelmemişti ama Seth beni değiştirebilirdi belki de. İşte o zaman... Belki onunla çıkabilirdim. "Gitsem iyi olur." dedim ellerimi sırılsıklam olmuş kırmızı saçlarımı geriye atarken. "Biraz daha kalırsam hasta olacağım galiba. Tanıştığımıza sevindim." dedim ve Hogwarts Şatosuna doğru yürümeye başladım. Kendimi inanılmaz bir şekilde mutlu hissediyordum...

Konu: Geri: Sıkıntının sonu .. Perş. Nis. 22, 2010 1:37 pm

"Tabi." Dedi samimiyetle . Bunu samimiyetle söylemesi beni bir kez da ha şok etmiş ve üzmüştü . "Gitsem iyi olur." Sözünü bitirince ordan uzaklaşmaya başladı . "Biraz daha kalırsam hasta olacağım galiba. Tanıştığımıza sevindim." Şatoya doğru yürürken , sadece son bir saat içinde olanlara şaşırmış olan ben hiçbirşey yapmadan gölü izledim bankta . Kalabalık oldu heryer bi' anda ve gürültü , patırtı yüzünden rahat edemez olmuştum . Şatoya girecektim artık yapacak bi' şey yoktu . Olay basitti , karşılıksız aşk . Mutsuz olmayacaktım , "Neden üzüyordum ki kendimi ? O bi' Gryfinndor'luydu . Her ne kadar karanlık olsa da . Ölüm yiyenlerin yüz karası mı olsaydım ki ? Yaşadığım olaya bak .. " Kendimi güldürmeye ve mutsuz etmemeye çalışıyordum aslında gülüyordum ama içim çok acı çekiyordu ..